De Haussmannien-stijl of de geboort van het moderne Parijs
Voordat ze de stad van het licht, de liefde en de mode werd, was de Franse hoofdstad een allegaartje van Middeleeuwse, slecht verlichte en ongezonde straten. In het midden van de 19e eeuw vertrouwde Napoleon III aan Gorges Eugène Haussmann het renovatieproject van de stad toe, dat uiteindelijk leidde tot de geboorte van het moderne Parijs.
De grote boulevards met elegante gebouwen met vijf of zes verdiepingen worden voortaan de essentie van de Parijse charme. De nobele materialen die worden uitgekozen voor deze transformatie, zoals de leien van de daken en de steen van de gevels, zijn vandaag de dag nog steeds het merkteken van de Franse hoofdstad.
Dit was echter geen eenvoudige zaak. Duizenden personen woorden opeengepropt in het centrum van Parijs, in omstandigheden die een voedingsbodem waren voor pandemies: cholera, tyfus en andere ziektes.
De Hausmann-hervorming houdt de vernietiging in van bijna 20.000 woningen, voor de aanleg van grote lanen. Een van de hoofddoelen van deze transformatie was de sanering van Parijs: de nieuwe woningen hadden leidingwater en moderne afvoersystemen voor gebruikt water.
De hoge bourgeoisie van Parijs haast zich al gauw over deze boulevards, die duidelijk herkenbare prenten tekenen, zoals de twaalf lanen die uitkomen op de Arc de Triomphe.
Deze aders zorgden niet alleen voor een modernisering van de hoofdstad, ze vermeden ook de constructie van barricades, die behoorlijk frequent waren in het geteisterde Parijs van de 19e eeuw, omdat ze een vlotte verplaatsing van de kanonnen en troepen mogelijk maakten, om iedere vorm van revolutie onder controle te houden.
Haussmann-architectuur en natuurleien
De grondslagen van de architectuur die baron Haussmann voor Parijs creëerde waren gebaseerd op uniformiteit. Geen enkel appartementgebouw mocht hoger zijn dan zes verdiepingen, een kenmerk dat een aangenaam effect creëert voor voorbijgangers.
De witte steen van de gevel en de decoratie-elementen die de balkons en terrassen sieren geven deze gebouwen een indrukwekkend uitzicht. Het gelijkvloers, met een entresol die “mezzanine” werd genoemd, werd gewoonijk ingenomen door mooie boetieken, terwijl de bovenverdiepingen werden voorbehouden als kamers.
De laatste verdieping is nog een ander kenmerk van deze nieuwe gebouwen: de mansardes en koepels in natuurleien stemmen perfect overeen met de heldere kleur van de gevelsteen.
Het luchtgezicht van de grijze daken is een onlosmaakbaar element van de stad Parijs. De knowhow van de Parijse dakdekkers-zinkwerkers is bovendien het voorwerp geweest van meerdere kandidaturen voor een inschrijving in het immaterieel erfgoed van de UNESCO.
De mansarde werd uitgevonden door nog een andere bekende Fransman. Weet u wie dit is? In dit artikel wordt u een reis in het verleden aangeboden, om de oorsprong van dit elegante dak te ontdekken.
